yaşamını çiftçilik yaparak geçiren yusuf atılga'nın yayımladığı ilk ve bana göre en harika romanıdır. cumhuriyet gazetesi'nde düzenlenen bir yarışmaya son başvuru gününün son saatinde yetiştirmiştir bu romanı. ikincilik ödülü olan iki bin lira ile de köyde yıkılan duvarını yaptırmıştır. gazete birinci ve üçüncü olan romanları yayımladığı halde atılgan'ın romanını yayımlamamıştır. ikincilik ödülüne rağmen aldığı tepkiler hep bir köylünün istanbul aydınlarını ve aylaklarını nasıl bu kadar iyi anlatabileceği yönünde olmuştur ve atılgan'a bu sorulduğunda “evet, ben bir köylüyüm ama köy romanı yazmak için köylü olmak yetmez. kent insanının, aylaklığını anlatmak ki bunun batıdaki karşılığı bohemliktir, çok daha kolaydır. ben istanbul'da okudum. bu yüzden biraz istanbul hasretimi gidermeyi biraz da yaşadığım gariplikleri yansıtmak isterken ortaya aylak adam çıktı.” cevabını vermiştir.

varoluşçuluğu ve yabancılaşmayı işleyen (bkz: yabancı) , (bkz: dönüşüm) , (bkz: bulantı) , (bkz: varolmanın dayanılmaz hafifliği) gibi romanların yanında ülkemizde bu yabancı romanlar kadar değerinin bilinmediğini düşündüğüm romandır. saydığım kitapları okuyan insanlara aylak adam'ı sorduğumda 'hiç duymadım' cevabını aldığım bile olmuştur. her cümlesinde kendinizi ve içinde bulunduğunuz toplumu birebir göreceğiniz bir kitap. belki de bu yüzden yayımlamadılar bu romanı, insanların ve toplumun gerçeklerini kabullenemedikleri için. ancak atılgan öyle bir anlatmış ki bu gerçekleri, öyle güzel ışık tutmuş ki, anlamak ve kabullenmemek mümkün değil.

!---- spoiler ----!

“ben toplumdaki değerlerin iki yüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü gördüğümden beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum. gerçek sevgiyi! bir kadın. birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!”

!---- spoiler ----!