masumiyet'in efsanevi oyunculuklarının, gölgesinde kalmış zeki demirkubuz filmi.
!---- spoiler ----!

filmin en etkileyici olan yanı, ilk filmde derinlemesine bildiğimiz bekir'in hikayesini bize tekrar anlatmasıdır. senaryo ve diyaloglardaki detaylar zeki demirkubuz'un hapishane günlerinden izler taşımakta.
tüm senaryonun ana fikrinin hapishanede mahkumlar arası konuşmaları olduğunu, detaylarda zaman zaman yapılan kasıtlı küçük tutarsızlıkların buna gönderme yaptığını düşündürüyor. karakterler çok net olarak tanımlanmış ve oyunculara verilmiş. bence filmin bu kadar etkileyici olmasının sebebi bu olmalı.
!---- spoiler ----!

bu filmden bahsederken özellikle buraya yazmak istediğim türkiye'deki en başarılı erkek oyuncusu, ileride efsane olarak anılacağını düşündüğüm, umduğum, ufuk bayraktar. türk sinemasının içine düştüğü "iyi dış görünüm" tuzağından bir nebze olsun kurtarmış, oyunculuğun emek ile olduğunu bize bu filmde hissettirmiştir.

vildan atasever bu filmde keşke olmasaydı dediğim tek oyuncudur herhalde. özellikle bekir ile ilk tanışmasında ve evdeki kavga sahnesindeki oyunculuğunu biraz yavan buluyorum.

birde üstad keşke bar sahibini canlandırmasaydı dedirtmiştir.

tarihe not düşmek lazım...eğer üstad üçüncü bir film çekecekse bu film "ümit" karakterinin,"zagor" ile hikayesini anlatmalı, konusuda ümit'in kahve cinayetine zagor'u azmettirmesi, sonra kaçak hayatı yaşarken iki polisi öldürmesi bu suçları zaten cinayetten aranan zagor'un üstlenmesi şeklinde olmalıdır. kimseye güvenemeyen "ümit" hayatının sonuna kadar zagor'a hapishanede bakmalıdır. zaten filmlerin hiçbir yerinde zagor'u sevdiğini söylemez.