üye oldugum facebook gruplarinda hala yakinlarini arayan, onlardan haber alamayan veya daha fenasi ölüm haberini gören insanlari gördükce sok oluyorum.
caniniz, cigeriniz bu aksam eve gelmedi ve siz eliniz kolunuz bagli hastane hastane kosturuyorsunuz.
abiniz, cocugunuz ankara'ya okumaya gitti, 18 yaslarinda hayat dolu bir fidandi; ve siz ankara'ya yetisemeden yolda ölüm haberini aliyorsunuz.
tanidiklariniza birsey olmadigi icin bir an büyük bir rahatlama yasiyorsunuz ama sonrasinda bu duygudan dolayi utaniyorsunuz.
bütün yeteniksizleri yönetim kademelerine doldurup ülkeyi batiran ve 14 senedir bunlari alkislayin kesim : eserinizle övünün!