türkçe "kaderini sev" anlamına gelen latince deyim, felsefi söz.
kaderimizin değişmeyen bir şey olmasından dolayı, alın yazımızda olan şeyler başımıza geldiğinde üzülmeden, kırılmadan, kızmadan onları kabullenmeyi, kucaklamayı öğütler.
kaderini değiştiremeyeceğin için bakış açımızı değiştirmeli, iyi-kötü olarak yorun yapmamalı, başımıza gelenlerden fayda sağlamaya çalışmalıyız.
bu görüşü en çok kullananlar stoiklerdir. yakın dönemde ise nietzsche sayesinde sık sık karşımıza çıkar.