anne with an e

kırlar, çiftlik hayatı, olmayan elektrik, aynı tezgahta yıkanan bulaşıklar ve çamaşırlar da gözümden kaçmadan, şahane güzellikteki atlar; komşuluk, dostluk, dedikodu... bir sürü sıradan karmaşa nasıl da gözümüze ve gönlümüze hitap eder oldu. herkes de olduğu gibi ben de 1900' lü yılların başında yer almak istedim.

bir açıdan anne'yi kendime benzettim durdurak bilmeden konuşması ile. bir yandan kurduğu hayaller. sahi hayal kurmayı unutmuşum, onca acı ve travma ile hayal gücü sayesinde baş edip kurtulabildi. pek çoğumuz gibi aslında. şu zamanın güçlü pek çok insanı zamanında geçtiği o yollardan unutarak baş edebildi.

ırk ayrımına, homofobikliğe, sınıf ayrımına el atıvermiş yine dizi, dönem dizisi olmasının dışında. bunlar aslında hep hayatımızda vardı, dersini yüzümüze vuruyor. anne'nin neşeli hallerini ben de sevdim, anlamaya çalıştım, hayran kaldım. ama rahatsız edici bir egosu var bu kızın. bazılarınız değinmiş. o derece yokluktan gelen insanların manasız şımarıklığını bugün bile anlamam zor benim. ve hâlâ hırslı insanlarla hayatımda ciddi bir çizgi olabiliyor. bu kısmı olmasa daha çok benimseyebilirdim belki. ama şımarıklığa tahammül edemiyorum. yoklukla sınav vermiş insanım ben de yeri gelince. diğer tüm yoklukla sınav vermiş insanların içten içe her şey benim olmalı tavrına anlayış ile yaklaşamıyorum. bir yerde de diziyi bu yanı olmadan yorumlayanları samimi bulamıyorum ben açıkçası.