gece geç saatlere kadar konuşursun, ilk anda sinirle kırdıktan sonra, işler kötüye gitmeye başlar. normalde alttan alan bir taraf olmalıdır ama bardak öylesine dolar ki sevdiğin halde güzel anıları düşüne düşüne ayrılırsın. boşluğa düşersin sonra da. alışkanlığındır o senin, ayrılsan bile aynı şeyleri yapmak istersin. ta ki ne zaman düzenin değişmeye başladı o zaman dank etmeye başlar ayrılık. onlarca duyguyu paylaştığın, aynı anda aynı şeyi hissettiğin, kendinden iyi tanıdığını görünce kafanı çevirmek zorunda kalırsın sonra da. ayrılmasak mı diye düşünürsün çünkü çok güzel zamanlar geçirmişsindir, ama söylenen kırıcı sözler de aklından çıkmaz. hoşça kal dedikten sonra önce kafanı koyup düşünürsün, tüm o anlar film şeridi gibi gözünün önünden geçer. uykusuz geçen bir gecenin ardından bok gibi bir güne başlarsın. bir süre böyle devam ettikten sonra alışmaya başlarsın bu düzene de.