cehalet kesin bir mutluluk kaynağı değil tabiki ama düşünmekten dolayısıyla stresten, üzüntüden uzak tuttuğu da bir gerçek. bir şey hakkında bilgin yoksa o şeyin kötü etkilerini bilmez, kötü şeylerin gerçekleşme ihtimalini düşünmezsin. korkmadığın için de ne dert ne tasa. oh ne ala. buna şu durum gayet güzel bir örnektir. vajinismus denen hastalığın üniversite mezunu kadınlarda diğer ilkokul veya lise mezunu kadınlara göre daha fazla oranda görülmesi. bir nevi bildikçe dert arıyorsun kendine.

ama cehaletin bize kesin bir mutluluk vaadettiğini düşünelim. cahil ama mutlu bir yaşam mı, eğitimli, sorgulayan ama mutsuz bir yaşam mı (mutlu olmadığımız ortada) ? hep ikinci seçeneği seçeceğimi düşünürdüm ama hayır içinden çıkamadım.