-
tek kelime. sevgi değil. nefret değil. kanımca yalnızca saygı kurtarabilir. -
2 yaşında "dünyayı güzellik kurtaracak" diye gezen kuzenim kurtarabilir mesela.
mesela yaani... -
doğal seçilim. -
eskiden gençler geleceğe umutla bakarken yaşlılar dünyanın halinden şikayet ederdi. şimdi sanki şikayetçi olanların yaş ortalaması giderek düşüyor. emekli olup hayatın tadını çıkaran yaşlılar torun sevmekten gayet memnun şu sıralar. aslında şimdinin yaşlıları geçmişin umut dolu gençleriydi. yani sanki onların jenerasyonu hep mutluydu.
şöyle bir teori var: 60'ların hippi anti-kapitalist gençleri büyüdüklerinde reklamcı, tüccar, finansçı, iş adamı oldular. 60'lardan günümüze inanılmaz bir hızda büyüyen ekonomik pastadan koca bir dilim aldılar. sadece göz önünde olan en zenginleri değil, orta sınıfta yer alanlar da nasiplendi bu süreçten. şu anda dünyayı yöneten bu jenerasyon. zamanın eşitlikçi hippileri şu anda yüzde 99'u ezmekle meşgul.
kurtarılması gereken bir dünya varsa, en başta problemi tespit etmek gerek arkadaşlar. sıkıntımız nedir? ekonomik mi, çevre sorunları mı, kendinizi gerçekleştirememek mi, nedir tespit etmek gerekir ki kurtuluş yolunda adımlar atılabilsin. -
1- dünyanın kurtarılmaya ihtiyacı var mı? varsa neyden kurtarmaya çalışılıyor?
2- farz eyle ki aradığın cevabı buldun. sonra?
bırakın bu kahramanlıkları, hayatı güzel yaşamaya bakın. -
“ben müziğin bir şeyleri değiştirebileceğine inananlardanım, müzik dünyayı değiştirebilmek için oyuncaklarımızdan sadece bir tanesi.”
(bkz: istanbul hatırası - fatih akın)
(bkz: siya siyabend) -
eşitlik dışında her şey.
d.e.b.y editi: gerçekçi olalım youserlar. dünyayı bizim yarattığımız bir kavram kurtaramaz.