-
bazı duygular vardır anlatılamaz, anlaşılır sadece.
sevenin sevdiğini bilmesi kadar, sevilen de anlar sevildiğini.
sevgi her zaman belirli kelimelerle söylenmez.
çoğu defa bir bakış yeter de artar bile...
yeryüzünde hiçbir kuvvet insanoğlunu
sevme hakkından alıkoyamaz.
sevmek çoğu zaman var olmaktır.
sonunda bizi yok olmaya götürse bile.
ben şimdi varım ve seni sevmek hakkımı kullanıyorum.
sen bile buna karşı koyamazsın.
sana gelinceye kadar sonu gelmez bir arayıştı sevgilerim.
bir zaman başkalarında aradım seni,
başka yüzlerde, başka ellerde aradım.
aldandım, fakat bir gün seni bulmak ümidini kaybetmedim.
nasıl olsa gelecektin bir gün.
ve işte geldin de!
bana tatmadığım hüzünleri tattırmaya, bilmediğim kederleri öğretmeye geldin.
acıdan yana ne kalmışsa yaşamadığım
hepsini bir bir sen yaşatacaksın bana.
bir gün yaşamanın gereksizliğini de senden öğreneceğim.
bu selin akışını hiç bir şey durduramaz artık.
ummadığım ve ummadığın bir anda çıktın karşıma.
coşkun ırmaklar gibi, amansız seller gibi geldin,
mutlaka yıkarak ve benden birçok şeyleri
beraberinde sürükleyerek gideceksin. işte o zaman yoklukların
en dayanılmazı ile karşı karşıya kalacağım.
ergeç gideceksin; beni anlayamadan,
beni sevemeden gideceksin.
yalnız bir iç kırıklığı kalacak senden,
tesellisiz bir hüzün kalacak.
yıllardır aradığım sendin
ama sen gittikten sonra başkasını aramayacağım.
gelmeyecek bile olsan, ömrümün sonuna kadar arardım seni
ama geldin bir kere; ister bilerek gelmiş ol, ister bilmeden...
geldin ya! şimdi her şey güzel seninle.
yürümenin, konuşmanın,
nefes almanın bir başka anlamı var artık.
sen varsın ya, her şey bambaşka gözlerimde...
dizeler benim değil. ama neredeyse şu anda düşündüklerimle birebir aynı. -
nasıl olsa hiç bir zaman buraya girip bu yazılanları görmeyeceksin. aslında okumanı gerçekten istemediğimden bile emin değilim.
biraz önce biten sohbetimde bahsettiğim özel insanlardan birisin gerçekten. keşke ben de senin düşündüğün gibi olup, o özel insanlardan olabilseydim. içinde yaşamın getirdiği bir çok zorlamaya karşı ayakta kalabilmen için sana bahşedilen benlik duygusunu barındırsan da yine de çok iyi niyetlisin, ayakta kalabilmek için aykırılıklara sarılsan da kendinle birlikte başkalarını düşünmeden edemiyorsun. bazen seni tamamen korumasız bıraktığını bile bile hiç yalan söylemiyorsun. ama ben bunu yapamıyorum. sana bazen söylediğim pembe yalanları sana açıklasam, ilk başta bana kızsan da, bir süre sonra içinde bulunduğum durumu değerlendirip beni haklı çıkarmaya gayret göstereceğini, kısa bir süre sonra da beni affedeceğini biliyorum.
keşke dünyada senin gibi insanlar çoğunlukta olsaydı. işte o zaman gerçekten yaşanır bir yer haline gelirdi belkide.