-
artik kendini dogru yanlis gibi kisitlamalara sokmasan daha mutlu olacaksin demisti bir profesyonel. sonra fark ettim ki, ben zaten hep istedigimi yapiyordum da mutlu olmak icin; bu toplum normlarina uymayinca neden yaptim diye kendime iskence ediyordum. sonra soyle bir cozum buldum kendimce, istedigim seyleri nadasa birakiyorum, ne kadar istedigimi olcmek icin. en azindan degmeyecek seylere atlamiyorum, degecegini dusunduklerim icin ise kendime iskence etmiyorum.
ben sadece kendi hayatimdan sorumluyum. -
sanirim kendince hoscakal dedi bana, ne zaman acik acik bir sey soyledi ki bunu soyleyebilsin zaten. ben hissettigim her seyi soyledim, o sadece dinledi ve gulumsedi.
bir yanim buruk, aklima geliyor hala, artik her gun olmasa da. bir yanim kizgin, kendime ona ve olanlara. en aptal yanim ise hala umutlu! bazen gozum telefona gidiyor, hani belki diyorum okudugu bir cumleyi paylasmak ister. acaba en son ne zaman aklina geldin diye bagiriyorum sonra icimden umutlu yanima. sonra iyice sindirmek icin zaten en son ne zaman okudu acaba diyorum, kesin bir bahanesi vardir yine vakti yoktur isi vardir cok calisiyordur. o mu daha cok kiriyor beni yoksa ben mi daha cok kiriyorum kendimi bilmiyorum.
suc ikimize de ait. suc en cok zamana ait. umutlu ben kac ay daha her sabah yeni gune ayni mutlu beklentiyle baslayip her aksam huzne karisabilir? ikimiz iki yandan onu hirpalarken kac kez daha uyanabilir?
yazsaydi son bir sarkidan bahsedecektim dinlemesini istedigim. okulu sonbaharda gorsun istemistim, bu sarki oraya cok yakisirdi. ankara'yi birlikte gezmeliydik. son iki senede uc kez reddettim dogdugu sehre gitmeyi, teklif ondan gelmedigi icin. birlikte gidecegim insanlarin keyfini kacirmak istemedim. belki tek basima plan yaparim.
dusuncelerim karman corman. basimi dizine koysam, soyle bir derin nefes alip versem her sey yerine oturacakmis gibi hissediyorum. cok ciddi bir sey soylemesine gerek yok, pandalari da konusabiliriz pekala. hayatimi duzene koymam pandalara bagli. -
ben bir toz zerresi, rodrigo gitar koncertosu. hayat benden fazlasi - yasadigim kadari benimle. buzda kayip duserken kendimi degil icinde butun calismalarimin oldugu bilgisayarimi dusunuyordum. kayip dustugumu gorenlerin elini uzatmamasina agladim ve aglarken gorunmez olduguma inaniyorum. ben bir toz zerresi. -
kar yagiyor, yurumek icin daha guzel zaman bulamazdim. yuzumde kocaman bir gulumseme ile yurudum, ya kar durunca ya yorulunca donerim diye dusunmustum once kar durdu. butun bu mutlu aktiviteden sonra bombos eve geldim.
annem telefonda babanin selami var diyince ben de ona duvarlarimin selami var demistim, bir haftadir oturup buna dertleniyorlarmis aile boyu. melankolik de olsa saka yapmistim aslinda. bu duvarlarimla konusmadigim anlamina gelmiyor, tavan da benim icin cok onemli. aksam yatiyorum tavan, sabah kalkiyorum tavan. sirt ustu yatmak daha saglikli.