1. toplamada çıkarmada 0, çarpmada bölmede 1 gibi hissediyorum.
  2. iki haftadır en sık görüştüğüm kişilerle aramı bozuyorum. üstelik bunlardan biri annem. nasıl beceriyorum ne oldu anlamıyorum ama bir anda züccaciyedeki file dönüştüm. ağzımın üstüne üstüne vurasım var ama kafamın içini ne yapacağımı bilmiyorum.
  3. korkuyorum. yeni birini tanımaktan, birilerine alışmaktan, birilerini sevmekten. aynı şeyleri tekrar yaşarsam diye korkup sadece kenardan izlemeyi tercih ediyorum. en son elde kalana değiyor muydu düşünemiyorum keşke hesap yapabilsek toplayıp çıkarıp rasyonel sonuçlar elde edebilsek ona göre davransak.

    içimi bile dökemiyorum aklımdan geçen milyon tane düşünce var filtrelemek zorunda hissediyorum kendimi. nereye kadar gidecek böyle merakla bekliyorum.
  4. içimi dökmek değil de; insanlar ne güzel seviyor, ne güzel aşık oluyor çok enteresan.