babamda abimde çok kitap okurlardı. abim zaten babamı örnek alırdı. bense yeni yeni kitap okumaya başlayacağım dönemdeydim. kitap okumanın faydaları olarak sayılan özellikle kişilik özelliği olarak kattığı şeyleri ben gözümün önündeki örneklerde göremiyordum. sonuç olarak kitap okumayı tümden olmasa da gereksiz buldum, farkındalığa, gözlem yapmaya, empatiye ve hatalardan ders çıkarmaya öncelik verdim. bugün abimin ifade gücü benden daha iyi. biraz üstüne düşsem halledemeyeceğim bir şey değil. kazandıklarımı ise ben biliyorum ve kazandıklarım için mutluyum. ki kolay kazanılmış şeylerden de bahsetmiyorum.