susmayı gerektirir ben de. şayet konuşursam bu sefer ben kırıcı olabiliyorum. özellikle de bir kahvenin kırk yıl hatırı olduğunu biliyorsanız, böyle bir de geçmişiniz varsa o insanla, aradaki saygıya istinaden susmak daha evladır diyorum.

nereden kırıldığını bile bile o insanın canını yakması kadar da kötü bir şey olamaz herhalde. avam kelimeler düşüyor dilimin ucundan ama klavyemin teline dokundurtmayacağım ben.