-
zor bir durum, insan kıvranır o esnada, çünkü karşısındaki kişinin öğrenmeye çok da meraklı olmadığını bilir, nefesini boşa tükettiğini düşünür. ancak duruma iyice alışan biri olarak söyleyebilirim ki, ben artık zorunda hissetmiyorum kendimi, hunili muamelesi çok da hoş gelmeye başladı aslında, gülüyorum geçiyorum esprilerime. zaten sadece diğerlerini güldürmek isteseydim, palyaço olurdum. -
etrafımdakiler yakın çevremdense "bilmiyonuz mu yeaaaa" diye başlayıp ufak aşağılamalarla^:mağarana bizi ne zaman davet ediceksin^^:ateşi bulmuşsun hiç söylemiyon gibi^ devam ederek sıyrıldığım durumdur. yakın çevrem olmadıkça espri yapmıyorum sırf bu durumda kalmamak için. -
çokça başıma gelen durum...
filmlerden, dizilerden replik söyler, bunları o duruma uyarlarım... mesela (bakın şu an yapıyorum) "yasemin ekmek kızartmış!" repliğini iyi bir şey yapmasını beklemediğiniz kişinin o iyi şeyi yapması durumda söylüyorum... ya da "papa doc, what you gonna do?" da bir espridir...
bu durumda, yalvaç ural bilmeceleri gibi kesinlikle komik olmayan şeylere dönüşen esprilerime üzülüyorum...