okuduğum ilk sadık hidayet kitabıydı.
akış sürekli hayalle gerçek arasında, uykuyla uyanıklık arasında.
o incecik kitabın ortalarına doğru karakterin dumanlı zihni okuyucunun zihniyle bütünleşiyor.
hem ele aldığı konu,hem anlatım tekniği hem de kitabı besleyen felsefi damarı yönüyle coğrafyasının,iran edb.nın öncüsü sayılan eseridir.
yazarın hint kültürüne olan ilgisi ve aşinalığı arada göz kırpan muhteşem bir mistisizm vermiş kitaba ayrıca.
b.necatigil'in ön sözü de pek yerinde olmuştur.oraya iliştirilecek daha iyi bir metin düşünemiyorum.