-
sabah şiirlerini öğlenleyin yazar olduk ama neyse işte yeni bir şiir...
sezai karakoç der ki...
ben kandan elbiseler giydim hiç değiştirsinler istemedim...
kendinden bir şeyler kattın
güzelleştirdin ölümü de
ellerinin içiyle aydınlattın
ölüm ne demektir anladım
yer değiştiren ben değildim
farklılaşan sendin
sendin bana gelen aynalarla
sendin bana gelen sendin
artık ölebilirdim
bütün istanbul şahidim
ben kandan elbiseler giydim
bundan senin haberin var mı
sezai karakoç -
pazar sabahının şiiri geç gelir!
hüseyin atlansoy ve
nişanlı koltuğu
bir gelinliği diler kız
eldivenli ellerinde usul açan bir gül
/yıllarca ben
yalnız akan serin bir ırmaktım
uyanır bir su şafağında kalkarım
örterim üstüme aşkın sıcaklığını/
kadına beyaz yakışır hasrete siyah
billûrdan bir anı
sessizliğe ulayan sigara dumanları
eflatuni bir aşka kapıdır
koltuklar ayrı ayrı
konuşsak bile-
bir sükuneti soluruz
yaklaşır ellerimiz- ürperir
henüz
dokunulamayan bir hayatı... -
âh' notası
sen istersen şarkına
lâ ile gir üstâdım,
ben nasılsa sadece
'âh’ları duyacağım…
attila şanbay
akşam şiiri oldu
başlığı sabah akşam şiiri mi yapsak? -
tanrı'dan istiyorum
sana vermek için ve hep senin için saklayacağım ikinci bir hayatı
tanrı'dan istiyorum
ve birgün ölürsem, bunun senin aşkın yüzünden olmasını
ve birgün aşık olursam, bunun senin aşkın olmasını
ve sesinin daima kalbim olmasını
tanrı'dan istiyorum
ve birgün ölürsem, bunun senin aşkın yüzünden olmasını
ve birgün aşık olursam, bunun senin aşkın olmasını
ve sesinin daima kalbim olmasını
tanrı'dan istiyorum -
"ona bir kolye vermiştim kendi sözlerinden
sürekli bir gülümseyişle yüzümdeki
görülmemiş bir ustalıkla acıyı ters yüz eden.
elbette bir ustalıktır bizim sevgimiz
mutlu bir yolcu gibi yol kenarlarındakilere el eden.
bu kentin her yanını unuttuk
kimbilir nerde daha bir postacı olurken. "
edip cansever -
gözlerin gök /
yüzünde bir dolunay
diyelim
ki sessiz gecede poyraz…
sis çökmüş o heybetli dağlara;
yurdun
da kar altında, gözlerin gök-
yüzünde bir dolunay.
diyelim ki sınamışsın uzaklığın ihanetini.
seslere çarpmış sesin,
ama ulaşmamış hiçbir yere nefesin…
diyelim ki şarabın dökülmüş, suların kesik,
bu hayat seni bir oyuncak sanıyor…
diyelim ki sana çıldırmak yasak, sana ağlamak
yasak, yarın yasak, düş yasak sana.
diyelim ki üşüyorsun kısacık bir ömrün sığınağında;
bir çay bile ısmarlamıyor hayat!
diyelim ki lekesiz hiçbir şey kalmamış artık;
sis çökmüş güvendiğin dağlara…
kederli bir süvari ol orda, sen orda!
bıkma atını mahmuzlamaktan,
bıkma bu puştlar panayırında
berrak nehirler aramaktan…
yaslı bir kışa rehin düşse de günler,
kalbindeki tomurcuğu bahara büyüt;
o tomurcuk düşlerinin yağmuruyla ıslansın.
çünkü her insan bir limandır başucunda tekneler;
çünkü herkesin hüznü kocaman, aşkları dalgın…
kimi kanıyor şahdamarından,
kimi bozgununda yetim, dervişan,
kimi aşklarıyla, düşleriyle perişan…
yamalı yerlerinden
kanıyor hayat,
tutunduğun günlerinden
soluyor hayat.
bu yüzden salıver düşlerini kendi uğruna yansın;
salıver düşlerini ateşlere abansın!
tutunduğun yerlerinden solarken hayat,
bıkma atını mahmuzlamaktan;
bıkma sendeki insan için,
derin uçurumlar arşınlamaktan…
yaslı bir kışa rehin düşse de günler,
bir gün rüzgâr esecektir suların serinliğinden;
bir gün kırlangıçlar da geçecektir göğün genişliğinden.
yaslı bir kışa rehin düşse de günler,
kalbindeki tomurcuğu bahara büyüt,
o tomurcuk düşlerinin yağmuruyla ıslansın;
ıslansın…
çünkü senin de bir ütopyan varsa,
i n s a n s ı n…
yılmaz odabaşi, istanbul,ocak 2002
şairler ölmesin... -
(ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın
aslında yokum ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysın…)
yaşam bir ıstaka
gelir vurur ömrünün coşkusuna
hani tutulur dilin
konuşamazsın!
tırmandıkça yücelir dağlar
sen mağlupsun sen ıssız
ve kalbinde kuşların gömütlüğü
tutunamazsın…
eloğlu sevdalardan dem tutar
aşk büyütür yıldızlardan
yasak senin düşlerin
dokunamazsın...
birini sevmişsindir geçen yıllarda
açık bir yara gibidir hâlâ
hâlâ ne çok özlersin onu
ağlayamazsın...
yolunda köprüler çürür
sesin, sessizlik sanki bir uğultuda
savurur hayat kül eyler seni
doğrulamazsın!
yapayalnız bir ünlemsin
dünyayı ıslatan şu yağmurlarda
herşey çeker ve iter
anlatamazsın...
yaşam bir ıstaka
gelir vurur işte ömrünün coşkusuna
sesinde çığlıklar boğulur ama
bağıramazsın…
sonra vakt erişir, toprak gülümser sana
upuzun bir ömrün ortasında
ne hayata ne ölüme
yakışamazsın!
yazdırmalısın mezar taşına:
ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın
aslında hiç olmadım ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysın…
yılmaz odabaşı -
bu günün şiiri sabahattin ali'den gelsin...
kara yazı
geçmedi yare sözümüz
yollarda kaldı gözümüz
yere sürüldü yüzümüz
böyleymiş karayazımız.
çiçekler açılmaz oldu
pınarlar içilmez oldu
yar bize gülmez oldu
böyleymiş kara yazımız.
yalnız ona yar demiştik
onda bir şey var demiştik
o bizi anlar demiştik
böyleymiş kara yazımız.
hey gönül gene bu gece
kederim geceden yüce
gel susalım beraberce
böyleymiş kara yazımız -
gün doğarken ardından tepelerin
a. koyayım tüm teletabilerin.(adını)