belki sevgi duyan ama gösteremeyen bir toplumdan geldiğimizden midir bilinmez; hala daha sevginin gücünün farkına varıp bir türlü sevdiklerimize gösteremiyoruz. belki altında kastiyet aramamak lazım; evet belki de sevgi yüklü bulut olduğunu karşısındakine sandırıp pek çok kez kandırılmış duygular eşliğinde yıkıntılarla mücadele etmek zorunda bırakıldık...

lakin ister özel ilişkilerde ister yakınlarımıza karşı olsun sevgi göstermek konusunda son derece bilinçsiz ve beceriksiziz. iki laf etmeyi bile çoğu zaman aldatma amaçlı yapıyoruz. "sevdiğini bilirse tutumu değişir, istediğimi yaptırabilirim, duymayı istediklerimi bana söyler....vs." bu kadar kolaya kaçarak emek yoğun bir duyguyu hiç edebiliyoruz pek çoğumuz. sevgi kesinlikle beş duyu organına sirayet etmeli.. söylemek de kafi değil; sözlerin ne kadar tutarsızlaştırıldığı aşikar söz konusu insansa.

bu konuda elimden geleni yapmaya çalışıyor; sadece sözde tutumlar sergilemekten kaçıyor, gerekirse kollarımı sıvıyorum. pek utanıp sıkıldığımı da söyleyemem. aklına estiği gibi davranması nasıl da güzel bir his aslında...