insanı şımartan ve kesinlike eylemi yapan kişinin erdem sahibi olduğunu düşünüyorum.

bugün otobüste yanıma 50 yaşlarında elinde facebooktan birkaç kişiyle ingilizce mesajlaşan bir amca oturdu. en arkada olduğum için en sessiz ortamı seçmişsin diyerek geldi yanıma gülümsedim ona. devamında hiç çekinmeden ingilizce yazmak isteyip yazamadığım kelime ve cümleleri yazmamı istedi önce söyledim sonra telefonu verdi direk yazdım. zaman geçti ben inicem tam bana baktı ben gene gülümsedim, teşekkür etme fırsatım olmadı kulaklığın vardı şimdi teşekkür ederim dedi, bende ne demek diyerek iyi akşamlar diledim.

şimdi teşekkür etmese ne olurdu hayatımdaki yeri neydi sırıtıp geçmesi ne farkettirirdi düşününce beni keyiflendirdini gördüm bir teşekkür etmenin. kesinlikle teşekkür etmek karşı tarafı fazlasıyla motive ve moralize eden bir durum. bu yüzden bir arkadaşımız yazmış keşke bir kampanya olsada kaybolan nezaket kavramımızı bu şekilde biraz daha rahatlatmış olsak.

edit:imla