utanç

en çok ne zaman utandı; benim gibi bir utangaç diye düşündüm.

lisede en sevdiğim ders beden eğitimi. hocasını da çok severim o da beni atom karıncam diye seviyor. ne güzel devam ediyorduk derslere; ta ki o stajyer öğrenciler gelene kadar. arada sinir olduğum tipler var ama biri daha çok kızıdırıyor beni. ne yapsam hata ne yapsam bir bağrış çağrış. ne olduğunu anımsayamadığım bir sebep yüzünden beni tersledi. ağlayarak sınıfa çıktım; hocayı da sallamıyorum samimiyiz ya .ben ağlıyorum ve sinir küpüyüm gözüm bir şey görmüyor. o kadar ki, sınıfın kapısını çarpıp girdiğim anda soyunan bir oda dolusu adamı da görmüyorum. geçtim sırama zırlıyorum, söyleniyorum. arkadan bir arkadaş geldi, noluyor destursuz mor hayırdır. sonra anladım mevzuyu tabi. başımdan aşağı kaynar sular şelale.. anlatmaya çalışıyorum bir yandan, bak valla ben aslında hiçç ...görmedim, zaten ağlıyordum. hem banne yaa, napcam sizi..

o utanç anım dehşettir. tek tek özür diledim bir de. o kıza ayrıca sinir oldum o da başka bir konu ama beden eğitimi öğretmenimize detaylı açıklama yaptıracak kadar da içimdekiöfkeyi anlatmıştım. bu arada, sonradan gel(e)medi derslere..