-
bugün uzun zamandır yaşadığım bu ruhsal çöküntünün kaynağını buldum. kendimi hicbir yere ait hissedemiyorum. ne aileme ne dostlarıma ne de eşyalarıma.. hiçbir şeye ait olmamak yabancılaştırıyor beni. rahat hareket edemiyorum. kasıldıkça bedenim ruhumda kasılıyor. ama aşacağım bunu. her ne olursa olsun kendime gelmek için çabalayacağım. -
kirletiyorsunuz beni. pis, kötü düşüncelerinizle hemde. kadın olmak zorken şu dünyada bir de siz ket vuruyorsunuz. verilen değer sadece sözde. bunu bakışlarınızdan, sözlerinizden, hitaplarınızdan öyle iyi anlıyorum ki... değişmiyor hiçbir şey değişmeyecek. nasıl doğduysan öyle gidecek hayat. ailende gördüğün değer neyse o olacaksın hayatta. görmediysen, bir taraf az değer verdiyse hep o ilgiyi arayacaksın. annen mi ilgi göstermedi, sevmedi mi seni kadınların ilgileri seni mutlu edecek. ya ben . ben babamda göremediğimi başka bir erkekte bulunca kuş oldum uçtum sanki. geri çekilince de kanatlarım kırılıverdi, düştüm. iyileştir beni diyorum, duymuyor.
bilmediğim, tanımadığım bir yerde kayboldum ben. -
keşke anlatmasaydım, keşke konuşmasaydım her şeyi. nereden bileyim unutmaya çalıştıklarımın hatta unuttum sandıklarımın tekrar beni ele geçireceğini. şimdi tüm bu her şeyi sana anlatıp kimselerin karşısına çıkmak istemiyorum. korkuyorum. utanıyorum. hak etmedim ben bunları. beni ele geçirmesini hak etmedim. atlatacağım, yine derinlere saklayacağım kimseler görmesin diye. biliyorum. ya yaşamak istediklerimi, hayallerimi bunun yüzünden yaşayamadan ölüp gideceğim. ya da sana veya bir başkasına bir cesaretle belki bir rakı sofrasında anlatıp özgür olacağım. kim bilir. susmak lazım ama şimdi...