1. öncelikle başlık lazımdı çok iyi oldu. her siteye bir ağlama duvarı şart. daha sonra düzenlerim ama kısaca:
    3 yıl süren bir sosyal deney yaptım. sosyal deney bitmesine rağmen üzerinde deney yaptığım insana çok bağlanmam sebebiyle onu hala özlüyorum sevgili ağlama duvarı.
  2. okulun hocaları alman, sürekli ziyarete alman öğrenciler gelip derse giriyorlar. kendi şehrimde, kendi okulumda misafir gibi hissediyorum.
  3. yaşadığınız evin, sükûnetinizin kıymetini bilin. toplu yaşanmıyor. aileniz değilse herkese bir yere kadar katlanabiliyorsunuz.
    şahsen ben öylesine bıktım ki sürekli insanlarla olmaktan. tamam evden ayrılmayı ben istedim, şikayet edemem -ki etmiyorum da- ama yine de bazen çok yoruluyorum ve böyle anlarda dezavantajlar avantajlara ağır basıyor. farklı bir yere gitmek, tekrar kaçmak istiyorum.
  4. adnan oktar'ın kedicikleri kedicik olmaya kendileri mi karar veriyor, yoksa bir şekilde zorlanıyorlar mı çok merak ediyorum. ve bunu ciddi anlamda soruyorum, herhangi bir bilgisi olan anlatabilir mi?
  5. bana çok güzel gelen bir şeye tanık olunca ya da çok güzel bir şey görünce, duyunca ağlamak istiyorum. ve bazen biraz da ağlıyorum.
  6. annemle eskisi kadar yakın bir ilişkimiz yok ve sebebi şehirler arası mesafeler sanırım.
  7. bazen insanlarla sebepsizce kavga ediyorum. iyi oluyor mu bilmiyorum