youreads itiraf



  1. konuşmuyoruz ve yarın doğum günün, tabiki de gece 12 olsun da sana mesaj atayım diye bekliyorum vicdansız..

    he bi de özledim tabi
  2. gitgide çeremdeki insan sayısını azaltıyorum, tahammül sınırım aşağı doğru gidiyor her hafta sonu sadece yazlığıma gidip kumsalda denizi izleyip, içkimi yudumlayarak uzanmak istiyorum ve bunu arada yapıyorum.

    (bkz: insansız hava sahası)
  3. sanırım yıldım artık hiç birşeye gücüm yok lan resmen.

    son 1 sene hayatımın ne kadar dibe gidebilir canlı örneğini gördüm. hiç birşeyden keyif dahi alamıyorum, şöyle birkaç sene uyusam geçer mi acaba..

    birkaç arkadaşım diyorki bak ne güzel şunu yaptın bunu yaptın diyori, iyide mutlu değilimki ben yüzüm gülmüyor lan resmen onu yapıp yapmamam bana bir etkisi olmuyor işte.
  4. (bkz: sarhoşken yorum girmek)

    evet muhtemelen bunu başka zaman yapamıcam muhtemelen şu yazıyı ilk girdikten sonra içimden küfürler ederek nasıl bu yorumu yazdığımı düşüneceğim ama genede yazacağım çünkü cesaretim ayık kafaya göre daha yüksek gene de bazı şeylere göre daha düşük..

    yoruldum be sözlük, ülkedeki kaostan, patlamalardan, 9 aylık bebeğe tecavüz haberlerinden ve en kötüsü ne biliyor musunuz bunlara alışıyor olmamız gitgide hepimize normal geliyor olması..

    bunun yanında çok uzun zaman oldu ama özlediğim biri var, ve bunun katsayısı gitgide artıyor ve çaresizlik tavan yapmış gibi hissediyorum.. sanki akıntıya karşı kürek çekiyormuş gibi ne bileyim..

    ne ülke çapında ne de kendimle ilgili olumlu hiçbir şey olmuyor, olumsuz düşüncelerin içerisinde kayboluyorum ve bataklığa saplanmış gibiyim. beni kurtarın nolur bu durumdan dicem ama kurtulmak istiyormuyum ondan da emin değilim.

    not: yazım yanlışı olduysa söyleyin sabah düzeltirim.