kesinlikle insanlık için küçük ama benim için yeni bir evrene geçiş seviyesinde bir adım attım. ne mi yaptım sadece sushi yedim.

arkadaşlarla işten sonra dışarı çıkalım dedik. napalım napalım kaç zamandır farklı bir şey denemek istiyoruz. neyse, suşiciye gitmeye karar verdik. tehlikenin farkında değilim henüz. cahil cesareti işte. bendeki hala amaan çubuklarla oynarım işte şeklinde zuhur eden bir boşvermişlik.

suşiler geldi masaya böyle renkli cıvcıvlı filan. kızlar daha önce denemiş tabi tek yabancı olan benim. hepimiz aynı anda attık ağzımıza. ilk lokmanın gazıyla ben yedim bunu eh fena değil diyorum bir de. hem yemek seçen hem de yeni tatlara kapalı bir insan olan ben yeni bir şey tatmış ve beğenmişim nasıl havalardayım. meğerse ilk yediğimiz alıştırmak içinmiş içindeki şeyler pişmiş falan. tabi sıra diğerlerine geldi. ağzıma atmamla dişlerimin gıcırdaması bir oldu. ağzımda çiğ çiğ somon parçaları. ne çiğneyebiliyorum ne yutabiliyorum gitmiyo. en sonunda inat ettim (benim de hep böyle gerizekalı durumlarda inadım tutar) ve gözlerimden yaşlar gelirken o lokmayı da yuttum. ama kusmamak için de kendimi zor tuttum. sonra da bir daha suşi lafı dahi duymak istemedim.

burdan nereye bağlıcam. ne bağlıcam ya. inat etmeyin. bitti.