her uçağa bindiğimde aklıma gelen düşünce. işin ilginç yanı içimi korkuyla değil boşvermişlikle doldurur. çok daha iyi bir hayat yaşayabilirdim diye düşünürüm "yeterince yaşadım hayat üstü kalsın" mantığında da değilim. sadece her şey bitse çok da üzülmezmişim gibi hissederim ve ölümden korkmuyor oluşumdan korkmaya başlarım, sanki bir şeylerim eksikmiş gibi.