sol frame'de sertap'tan bir çaresi bulunuru görünce, birilerinin vaktiyle isabet ettirdiği olta iğnesini yeniden çekiştirdiğini hissettim niyeyse. gidip de oltanın ucunu orada çıkarmaya çalışıp, başlığı yoktan yere kan revan içinde bırakmaktansa burada kendi çapımda debelenmeyi uygun gördüm. sezen ve ekürisinden hiçbir zaman hazzetmemiş bir tip olarak dillere pelesenk olmuş o şarkılardan mümkün mertebe uzak kalmaya çalıştım. tek ama sağlam attılar ekipçe. eski eşimle flört dönemimizde işyerinde bayağı sıkıntıya girmiştik, olmuyor, dedi. sen bilirsin, dedim. akacak kan damarda durmuyor tabidir ki; bu şarkıyı gönderdi bana yokluğunun ortasında. nihayetinde evlendik, denedik, olmadı. ayrılık mutabakatına giden son konuşmayı black mirror bölümündeki gibi döndüre döndüre kendime dinlettiğim dönemde bu şarkıya ve hatırlattıklarına kalbimi tıkadım ben. o tayfayla alacak vereceğimiz kalmadı sanırım artık.