erdal beşikçioğlu'nun şu dizeleri yalnızlığı farklı bir bakış açısıyla anlatmıyor mu?
bir süre sonra insanlar pek de umrunda olmuyor. kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun. kimin ne düşündüğünü, kimin ne yaptığını umursamıyorsun. yorulunca kendi kabuğuna çekilip, o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun. anlık mutluluklar yaşayıp, derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit kimseye de ihtiyacın kalmıyor.

siz buna yalnızlık diyorsunuz, ben ise huzur.