işimden nefret ediyorum. aslında şöyle, işteyken zaman akıp gidiyor hatta bazen gün sonu bugün iyi çalıştım deyip kendimi iyi hissederek eve döndüğümde oluyor. ama üzerine biraz düşününce ne kadar boktan bi ortamda ne kadar boş insanlarla bir arada çalıştığımı fark edebiliyorum. parayı hayatlarının merkezine almış, birlikte oldukları kadınları birbirlerine anlatarak bunu eğlence haline getirmiş garip bi insan topluluğuyla aynı yerdeyim. bi de yaptığın işin karşılığını alamama durumu var tabi. bu maaşa bu insanlarla bu iş yapılır mı diye düşünüyorum sürekli bu aralar. son zamanlarda o kadar stresliyim ki sürekli elektrik çarpıntıları oluyor saçma sapan yerlerden. geçen sandalyeden elektrik çarptı yani düşün stresi.
"bırak o zaman kardeşim"
ben onu düşünemedim dimi. olmuyo işte para yok bırakamıyorum. öğrenciyim hiç yoktan iyidir diye geçiştiriyorum. ama bu geçiştirme durumu da çok sürmeyecek gibi. sürmemeli.