unutmuşum düzeltmesi: aşağıda okuyacağınız yazı spoiler içerir.

insanlardan ve normal yaşamdan soyutlanmış bir genç adamın, hayatı anlama serüveni gibi görünüyor film genel anlamda bakıldığında.

hikayenin ayrıntılarına inince korku ve tehlike kavramından habersiz bir bilince tanrıyı sorgulatıyor aynı zamanda.
din adamları tanrının varlığını kabullenmeyi olması gereken doğal bir seçim olarak görse de; kaspar'ın tepkisi müthiş.
"bunu anlamak için okuma yazmayı daha iyi öğrenmeliyim"
zorundalık ya da doğal seçim olmanın ötesinde, mantıkla çözülmesi gereken bir mesele olduğuna vurgu var burada. bunun için de daha çok okuması ve bilgi sahibi olması gerekliliği sözkonusu.

filmin içindeki ana tema konusunda en etkili sahnelerden biri sisin içinde dik bir yamaçta yukarı tırmanan insanlar. hayatın zor ve yoruculuğu anlatılmak istenmiş.

filmde iki ayrıntıyı hiç unutmayacağım sanırım, birisi
alev ile sınanması. ikincisi ise bebeği kucağına aldığı sahne. ikisinde de hiç kımıldamadan sadece göz yaşı dökerek verdiği tepkilerle hafızamda unutulmaz bir yer ettiğini de söylemeliyim.

oyunculuğundan, konuyu işleyişine kadar çok çok beğendiğim bir film oldu.

böylesi güzel filmlerle buluşmamıza sebep olduğu için youreads sinema grubu'a, filmi öneren sevgili arkadaşlarıma şükranlarımı sunuyorum. sayelerinde bir güzel filmi daha seyir defterine kaydettik ömrümüzün.