malum sözlük ortamlarında hangimizin daha ateist olduğumuzu yarıştırıyoruz. sonra birbirimizi oylayıp safları sık tutuyoruz. ya da bana öyle geliyor. din ve vicdan özgürlüğünü savunduğunuzu varsayarak kendi inancımla ilgili bu sorulara kendimce inandığım bir iki cevabı yazmak isterim. ayet paylaşacağım doğal olarak. allah'ın zahir ve batın sıfatları arasında gidip gelen birinin merak ettiği soruları içeren başlık. diğer yorumlar da "var mısın yoksun?" temalı. tabii din bunu kaldırmaz. yani şüpheyi. bu yüzden belli bir noktada deist veya agnostik olarak bu sorular sorulabilir. çünkü kimse şüphe ile allah'a ulaşamaz ön kabulü vardır dinde. dön içine. emredildiği gibi dosdoğru ol ve izle. "hak şerleri hayreyler, arif anı seyreyler. zannetme ki gayreyler. mevlam görelim neyler? neylerse güzel eyler."

peki yaratıcı bizi bıraktı mı? burada tanrıya sorulan bir soruyu cevaplama ahmaklığına düşmeden kendimce bu konuda düşündüklerimi yazdığımı tekrar belirtmek isterim. herhalde kitabından olduğu için yanlış düşünüyorsam da çok da uzağa düşmemiş olur yorumum. demiyor mu hu, "rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da." diye. ben sana şah damarından daha yakınım dediğini bilmiyor muyuz? siz bana bir adım gelirseniz ben size on adım gelirim diyor. nerede okudum hatırlamıyorum ibni haldun, erzurumlu ibrahim hakkı veya feridun attar olabilir. her neyse. doğru hatırlamamakla birlikte aşağı yukarı şöyle birkaç cümle vardı:

karanlık gecede herkes uyurken ellerini açıp dua ederken "ah" dedin de işitmedim mi? kardeşlerin aklından geçenleri bilse yanında oturmazlar. oysa ben günahları örtücüyüm. yine de dönmeyecek misin bana?

benim de sormak istediğim şeyler var ama sanırım şimdi sırası değil.