insanın kendi kendisinden nefretinin fazla olduğuna işarettir. ama bence bu kötü bir şey değil, aşk her durumda insanın hayatını güzelleştirir.

duygusuz ve acımasız bir çözümleme yapmak gerekirse kendi kendisinden fazlaca nefret eden kişi intihar etmek ile yaşamak arasında kalmış ve hayatını başka bir hayata adamayı bir çıkar yol olarak görmüştür. bunu eşi için yapmak çok güzel olacaktır ama kendi hayatını adayacağı kadar değerli bulacağı bir kişinin kendisini istememesinden çekiniyordur. burada da başkahramanımız mana olarak değerli, fiziki olarak kusurlu bir bireyi kendisine çözüm olarak görmüş olabilir. ki bu, hislerinin yoğun bir acıma duygusu mu yoksa gerçekten aşk mı olduğu ikilemini doğurur.bütün bunları, aslına bakarsanız hepimizin yaptığı gibi, kendimden yola çıkarak söylüyorum.

öte yandan aşk zaten kendisini çok seven, şımarık bir insanda husule gelmez; en iyi ihtimalle kendisinin her insan kadar eşsiz olduğunu düşünen birinin hissedebileceği bir duygudur. ve aşık olabilmek her durumda güzeldir, yukarıdaki gibi psikanalizini yapmak veya yapabilmek çok da önemli değil. ama eyleminin ahlakiliğini gözetiyorsan bu önemli bence. evet bütün bunlara rağmen ben ona aşığım ve bütün hayatımı onunla geçirmek istiyorum diyebiliyorsan hislerini eyleme dökmelisin. ama bu aşkının aşık olmaktan çok acıma duygusunun abartılmış hali olduğunu düşünüyorsan bence eyleme geçmemelisin.