sevgililer gününün hayatımdaki en anlamlı halini düşündüğümde çok eskileri 90'lı yılların başını hatırlarım.
sevgililer günü anca amerikan filmlerinde geçerdi. blue jean gibi dergiler özel bir kaç sayfa ayırırdı, o kadar.
şimdi birbirinin sevgililer gününü kutlayan annemle babamın sanırım bu özel günden o zamanlar haberi yoktu.

nestle'nin bir reklam filmi vardı. nestle çikolatsının ambalajındaki e harflerini kullanarak bir liseli genç sevdiği kıza "seni seviyorum" yazılı mesajlar gönderiyordu. arka planda da "ghost" filminin "unchained melody" müziği çalardı.

benim bir sevgilim yoktu. ama romantik hayallerim vardı.

daha sonra: biz büyüdük ve kirlendi dünya....