itiraf ediyorum, o kadar tırt bir adamım ki itiraf edecek hiçbir kayda değer bir şeyim yok.

mülakatta iki kelimeyi biraraya getiremedim. tüm özgüvenim yerle bir oldu.

verdiğim tüm emekler boşuna gitti. şuan kendimi bir boşlukta hissediyorum.

kafamı dinleyeyim diyorum o da olmuyor. neyi sevip neyi sevmediğimi bilmiyorum, neye karşı hassas olduğumu, neyden nefret ettiğimi de bilmiyorum.

ateist miyim, teist miyim o bile belli değil.

bir hayvan gibi yaşıyorum. ye, iç, sıç.

daha kendimle baş başa kalamıyorum. korkuyorum kendimden. rüzgarda yelkeni patlak bir gemi gibi. neye zarar vereceğimi bilip bilmeden yaşıyorum.

yarın ne yapacağımı da bilmiyorum.

kendimi tanımıyorum, kendimi ifade edemiyorum.

daha ne kadar sürecek onu da bilmiyorum.

bir gün tek başıma kalırsam eğer neyi kritik edeceğimi de bilmiyorum.

bir insan hiç mi kendisini geliştiremez'in cevabı niteliğinde bir adamım. amıma koyayım.

şimdi bir parkta oturmuş öyle öküzün trene baktığı gibi bakıyorum etrafa.

sevgilim de yok. hoş benim gibi birisini kim napsın mk.

ama şimdi olsaydı iyi olurdu. başımı omzuna koyar birazcık da olsa huzur bulurdum.
(valla memesini filan ellemezdim lan)

öyle biraz dinlenirdim. iyi gelirdi işte.

daha yazacak çok şey var ama türkçem de bitti amk.

aha türkçem de bu kadar.