sağlam kafayla okunması gereken zor bir kitaptı. ^:ben biraz uygunsuz bir zamanda okumuş bulundum, canım sağolsun^ öncesinde descartes meditasyonlarını, spinozanın etikasını, david hume ve emprisizme ve rasyonalizme ve yine kantın saf aklın eleştirisini okumakta fayda var. çünkü genel olarak kitap daha önceki görüşlere eleştiri ve ortak nokta sunmak üzere yazılmış gibi. kitabın ana konusu insan, özgürlük ve ahlak kavramları. insanı şöyle tanımlıyor;

"ampirik bir varlık olarak görünüşler dünyasının bir fenomenidir ve öte yandan, istencin deneysel olarak koşullanmamış nedenselliğiyle özgür eylem'de bulunur."

bu tanımı irdelersek kitabın ne anlattığını daha iyi anlarız. insanın ayrıcalıklılığı diye bir şey var. (numen fenomen) hem bedensel olarak bir fenomen olarak dünyada yer alır, deneysel bilgiler edinir hem de a-priori bilgilere sahiptir. nesnesi olmayan konularda düşünür, varlık dünyasında ise bilir. iki eylemi birbirinden net olarak ayırıyor bilme ve düşünme. tanrı ya da özgürlük saf aklın sınırları dahilinde düşünülür ama nesnesi yoktur. aynı zamanda özgürlük dediğimizde bir ahlak yasasından bahsetmek durumundayız. çünkü ahlaki durumlar olmasa idi bir özgürlük düşüncesi de olmayacaktı. o halde özgürlük ahlaklı olmaktır gibi bir noktaya gidiyor. (bkz: ödev ahlakı)