en naif bitkidir nazarımda..
onun ardından geliyor papatya sevdamız..

zira sen fesleğene sevgini verirsin, o sana mis kokusunu sunar..
rüzgar eser, o endamınca hafif hafif yayılır havaya..
sebepsiz gülümseme nedenidir varlığıyla.

huzuru getirir serer ayaklarının dibine...
bir de ağaç gölgesi bulduysan azıcık üstüne düşen..
mutluluk dediğin buncağızla geliverir eteklerine hayatının..
daha ne olsun??

neydi asıl mesele??
"mühim olan yol ve eğer görebilirsen karşına çıkan güzellikler."