-gayri meşru duygular 2-

bir heyecan vardı sanki ilkokula başlamış bir çocuğun gözlerinde.. fazlasıyla heyecan.. temizlenmiş, ter temiz ütülenmiş ve bir beden büyük bir önlüğün içindeki çocukta.. bir heyecan vardı sanki, bir heyecanı vardı hayatın, insanların dünyanın.. temiz ciğerlerle çekilen sonsuzluğa teşne havanın bile bir havası vardı..

yürümenin, durmanın,koşmanın, düşmenin, ağlamanın.. her şey birer heyecan öznesiydi.. birinci tekil şahıslardan üçüncülere geçmeden..

topun bile havası vardı yahu.. havanın içinde olmanın bile.. top peşinde nefessiz koşmanın, kör akşam saatlerinde zorla eve sokulmanın da vardı havası, heyecanı.. zorla atılmanın banyoya pazar günleri.. o pazar günleri ki ruhen de paklardı sanki bizleri annelerimiz, babaannelerimiz.. çıkardık banyodan biraz sonra, giyerdik temizleri.. her şey birer heyecan unsuruydu.. o küçük ve büyük dünyada..

ne bucaksızdı dünya.. sonu yok gibiydi, sınırı.. nasıl da pembe idi gerçekten her şey ama her şey..

abilere özenmenin heyecanı.. nasıl unutulur.. ilk sigarasını unutması mümkün mü insanın?.. misal ben, ilk sigaramı amcamın paketinden almıştım.. unutulmayacak kadar kazınmıştır o yıllar, o anılar… içinden heyecan fışkıran o seneler..

bir heyecanı vardı sanki.. ‘simiiiiiiiiit’ diye bağırmanın.. nefesi kesilince geri dönmenin başlangıç noktasına ve dönene kadar yarın yokmuş gibi dayak yemenin.. tozlu elbiselerle annelerden su istemenin öğle vakitleri güneşli havada toprak sahadan gelip..

dili damağı kurumanın da vardı heyecanı.. ilk sigarayı içişin de.. temiz aşklara yelken açmanın yaşlarının da vardı heyecanı.. top’tan geldikten sonra kana su içmenin de..

kalmadı artık. neyse ki bitti o güzellikler.. bir heyecanı vardı.. evet. fakat başlayan her şey gibi.. çocukluk da sona erdi.. ardından tonlarca yazı yazılsa dahi gelmeyecek olan çocukluk.. ve dudaklarımda sönük sigarama arkadaş bir söz kalır yine : ‘keşke yine çocuk olsam’..