-insan denen bit yeniği 1-

ne kadar da insancadır.. eylemlerimiz.. yapılanlar, yapılmayanlar.. ne kadar da insanca.. hiç.. tam olarak terk edildiğimiz olmuş mudur? cin olmadan adam çarptığımızı sandık hep.. inandık buna defaten. kendi yanılgılarımız, ne de güzel sonlar, senaryolar hazırlamıştır bizlere oysa..

zaman, şimdi gülümsüyordur muhakkak.. zira patates ettiklerinin sayısı yok.. kimse bilmez. bazen bir arkadaşın telefonun diğer ucundan gelen kesik sesidir zamanın kendisi. kendisini belli eden..dokundurur zaman kendine, dokunur kendisine, bize.. ne menem bir şeydir bu zaman dedikleri hey ki hey..

zaman, insanı insan yapar.. inceltir sivri yanlarını, törpüler zaman.. ve her insan zamanla kendi hikayesini oluşturur. bir bina misali kat çıkar.. kimi aşağıya doğru kat çıkar.. fakat zaman, illa ki bir şeyleri inşa eder.. insan inşa eder zaman hikaye inşa eder.. ve her insan kendi hikayesini bağıra bağıra anlatır..belli eder kendisini.yolları. yürüdüğü ve yürümediği.. zamanın yolları..

ve ne küstahtır insanın var oluşu.. milyonlarca galakasinin trilyonlarca yıldızından birinde yaşar bu insan dedikleri.. düşüne biliyor musun sayın okur.. insan denilen bu yenik, bir gezegeni parsellemiş.. fazlasıyla hemde.. ne kaba, ne küstah bir eylemdir bu.. hak etmişcesine yaşamış üzerinde yüzyıllarca.. bir tanrı değil de şükür etmesi gereken.. bir şükürdür etmesi gereken.. bugününe.. parsellediği gibi ölümsüzleştirmeye çalışmış, kendisini, hikayesini.. varlığını. bunun için kardeşini bile öldürmekten hiç gocunmamış bu insan..

sorarım sana ey okur.. insana insan olarak.. insanca.. fazlasıyla insanca.. akıtılmış kan nehirleri bir avuç toprak içinse eğer, bu insan dedikleri.. gerçekten nasıl bir ahmaktır? hiçbir zaman bizim olmayan ve olmayacak olan o toprak.. ne de değerlidir..

ne kadar da insancadır bu kibir.. ne kadar da insanca..