bir organizmayı tedirgin eden duygulanım; elem ve ıstırap anlamlarına gelen ve ruhsal olabildiği gibi bedensel de olabilen bir duygu. ruhsal acı, üzüntü terimi ile anlamlandırılıp anlatılırken, bir deri algısı olan ise bedensel acı, daha çok ağrı terimi ile dile getirilmektedir. bedensel acı, basınç ve ısı gibi dokunma ile birlikte algılanan deri duyumlarından birisidir. bu ağrıyı hissetmemizi sağlayan şey, ağrıya duyarlı deri bölgelerinde çok sayıda özelleşmiş sinir uçlarıdır. bir uyarıcı doğrudan ya da dolaylı yoldan ağrı verdiği takdirde, bu uyarı genellikle basınç ve ısı kaynaklı olduğundan ağrı, deri duyumlarından ısı ve basınç ile birlikte algılanıyor. bedensel acının evrelerinden ziyade sebeplerinden birisi, organizmanın dokusunda bir yıkkınlıktır.

ruhsal acı ile bedensel acı arasında bir ayrım olmadığından bahseden théodule ribot, ortaya şu kanıtları koydu: (1) her iki acıda da kan dolaşımının, solunumun düzeni bozuluyor; hareket birdenbire duruyor. (2) iki acı da aynı ilaçlarla yatıştırılıyor. (3) özellikle hastalık hastalığında iki acı özdeşleşiyor.

pavlov ise o meşhur deneyinde (bkz: pavlov'un köpeği) bu konuya daha bilimsel bir bakış açısı getiriyor. pavlov deneyinde acı veren uyaranlardan acı duyumlarının; hoşlanım yaratan uyaranlardan da hoşlanım duyumlarının alındığını belirlemiştir.