bu akşam başıma gelen hadise. uyku felcidir şöyledir böyledir biliyoruz ama gel de bunu panik halindeki bilincine anlat.

olay aynen şu şekilde gerçekleşti:

sınava çalışalım geceleyelim derken baktım saat 15.30 olmuş ikindilemişiz nerdeyse. yattım ranzamın alt kısmına hemencecik uyudum.önce güzel güzel rüyalar görüyorum sonra bir baktım avukat olmuşum takım elbiseler falan tabi mutluyum ilk davamı aldım takılıyorum öyle. ne yazık ki hevesim kursağımda kaldı çünkü karşı taraftaki sanık üstüme atlayıp beni boğmaya başladı. aniden uyandım sanki hala üstümde biri beni boğmaya çalışıyor. hava da kararmış. elimi ranzanın merdivenine attım kendimi kaldırmaya çalışıyorum olmuyor. en sonunda bıraktım kendimi bu sefer de ne sesim çıkıyor ne elim kolum hareket ediyor. bir inanmayan olarak önce şehadet getirip sonra felak nas ve alak süresini okumam (felak nas neyse de niye alak) ardından sesimin çıktığını duyunca anne anneciğim diye bağırmam şuan çok komik gelse de o anki korkumu unutamıyorum (gerçi bugün oldu niye unutayım zaten). ayrıca birisinin adımı söylediğini duymam büyük ihtimal beynimin bir oyunu olsa gerek çünkü o sıralarda evde kimse yokmuş (oo çok spiritüel). ilginç bir deneyim.

belki siz de bir gün hayvan gibi yorulup ikindi vakti tok karnına uyursanız kendi çığlıklarınızı duyabilirsiniz hatta yeterince korkarsanız karabasanları bile görebilirsiniz...