instagram popülerliği , üstüne karikatürler yapılması vs gibi şeyler nedeniyle önyargı beslediğim bir kitaptı. okuduktan sonra bazen popüler olanı bu kadar çabuk yargılamamak gerektiğini anladım. belki her instagram fotoğrafında rauf efendinin karakterinde olan derin hüzün,yalnızlık,anlaşılmazlık, kendini arayış vs gibi konulara saygıdan,onda ya da maria puder'de kendimizi bulmamızdan değil , sırf acıklı bir aşk hikayesi olduğu için ergenler arasında dudak büzmeli ve ismi buraya yazamayacağım kadar uzun,modern,pahalı kahveler ile fotoğrafı çekilmiştir. sonuçta ergenler melankoliye bayılır. ama bu kitabın eskimeme sebebi anlatımdır, üsluptur,psikolojiyi yansıtmasıdır. karakterlerden biri seni o kadar iyi anlatır ki " vay anasını yazar beni tanısa kesin bu kadar olurdu " dedirtmiştir. sabahattin ali'nin bu kitabı türk edebiyat tarihi için de insanın içsel karmaşalarını, yalnızlık duygusunu, karmaşık psikolojisini en iyi yansıtan bi kaç kitaptan biridir.