pazarda o kadar sıkılırdım ki kendi kendime bir oyun icat etmiştim. nasılsa anneannemin bir şeyler alması bir tezgahtan uzun sürüyordu.
2 kez zıplayıp sonra kendime sorardım "100 yıl önce ayaklarımın bastığı yerde kim vardı?" sonra hayalini kurardım bunun.
daha sonra hayal kurarken gözümü kapamaya da başlayınca pazarda kaybolma hikayelerim başladı.tabi bağırış çağırış bulunup eve götürülmelerim de.