şu, bu demenin doğru olmadığını düşünmekteyim.
belirsizliğin doğurduğu geçmişteki izler bu 'şey'lerden biri olabilir belki.

mesela sabah ekmek fırının önünden geçerken duyulan o sıcak koku sizi bir pazar kahvaltısına götürebilir bir anlığına.
o fırının kapısında tanımadığınız kişinin geri çekilmesi ve sıcak bir tebessümle sizi buyur etmesi size bir dostu hatırlatabilir kim bilir.
ekmeğiniz elinizde giderken tembel bir kedinin gerinmesi ve esnemesi de size bir anlık gülücük kazandırabilir.
bir tekir kedinin yarattığı gülümseme daha geçmeden karşıdan karşıya geçerken önünüzde aniden bir araba durabilir ve siz de kısa bir korku yaşayabilirsiniz bu sizi kendinize getirir ama size beden diliyle buyrun geçin lütfen demesi sizi hala iyi insanların olduğuna inandırabilir.
tüm bunlar ezber dahilinde olmayıp da hayata bağlayan 'şey'lerdir.

zıt kutuplar bütünü yaratır. sözüne inanırsak, tüm bunların yanında bir de aksi durumların olması bizi yine hayata bağlar.

aldığımız yenilgilerin bizi kaybettiğimize inandırması değil de deneyim ve tecrübe kazandırdığına inandırıp hayata bağlaması gibi.

görmeyi bilmek aslolan. bunu başarabildikten sonra olumlu ve olumsuz yaşantılar bizi hayattan koparmaz.