bugün arkadaşın yaz okulu transkript işleri için uğraşıyordum. belgeyi almaya gittim geri oradan gülhane'ye geldim öğrenci işlerine vermek için. orada da işim bitti bir soluklanayım dedim duvara oturdum, iü siyasal yerleşkesinin binasının duvarına. o arada arkadaşım mesaj attı onunla konuşuyordum. bir ses geldi "1 liran var mııı?" diye tiz bir ses. allah'ım dedim bu ses inanılmaz tanıdık bir ses. cümle de aynı cümle. hemen kafayı kaldırdım. sima tanıdık geldi. gülümsedim hemen cebimden bozuklukları çıkarıp verdim. kadın giderken aklıma geldi: üniversite 1'de şirinevler'de kalırken sürekli meydan civarlarında dolaşıp 1 lira isteyen, o paralarla çay, kahve, oralet içen kadındı bu. asla rahatsız etmez sadece 1 lira isterdi. fazlasını verdiğinizde almadığı da olurdu. tanıdım onu ve çok mutlu oldum. neden bilmiyorum ama inanılmaz etkilendim ondan. hiç unutmamışım o kadını. ses tonu, konuşma tarzı, saçları, bakışları hala aynı. 3-4 sene sonra gülhane gibi bir yerde karşılaşacağımı hiç düşünmezdim o kadınla. iyi ki denk gelmiş ama. ha o fenerbahçeli beresini ve "şampiyon fenerbahçe" diyerek benden özel olarak para istemesini de ömrüm boyunca unutmayacağım. 1 liran hiç eksik olmasın ablacığım.