-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.33)
müzeyyen. annesinin kuzusu. babaannesinin biriciği. babasının... sa-hi ben babamın neyiydim? bütün bu hikâyenin içinde benim rolüm neydi, diye düşündüm hep. benim repliklerimi kim yazmıştı, mizansenlerimi kim belirlemişti? sahneye hangi taraftan gireceğime, uslu kızı oynarken neler giyeceğime, içimdeki kötülüğü kusmaya başladığımda nelerden soyunacağıma kim karar vermişti? okuduğum bütün kitaplarda beni bana anlatacak bir karakter arardım. dinlediğim radyo oyunlarından, izlediğim filmlerden bir cümlecik çalmaya çalışırdım. saatçi nejat bey ile ev hanımı meral hanım'ın kızı müzeyyen'i bana anlatabilecek bir cümle.
yekta kopan'ın yeni romanı aile çay bahçesi'nin, çoğu kadının kendinden izler bulacağı unutulmaz bir kahramanı var: müzeyyen... aile yaşamının gizli şiddetine başkaldıran, kardeşinin doğumuyla kendi varlığının silinmeye başladığını hisseden bir kadın... kopan'ın romanı, güçlü, okuru kıskaca alan bir anlatımla sarsıcı bir finale uzanıyor.
(tanıtım bülteninden)
-
ismine bakıp, yekta kopan'ın eğlenceli seslendirme performanslarını düşünüp mutlu öyküler okuyacağımı sanarak başladığım kitap. çok yanılmışım; nefretin, sevgisizliğin nedenli ve haklı olabileceğini gösteriyor, üzüldüm müzeyyen adına.
!---- spoiler ----!
çiğdem'le içten içe çekişmesi ve çiğdem'in aslında yaşadığı hayatın anlatımı çarpıcı. çiğdem ve özlem cesaret ve sıcakkanlılıkta bu kadar benzerken, müzeyyen'in birine yoğun nefret, diğerine yoğun sevgi beslemesiyse düşündürücü. müzeyyen'in, babasıyla hesaplaşması ise tüyleri diken diken edici.
!---- spoiler ----!
anlatım tarzı, betimlemeleri çok farklı. anlatım dinamiği de ; bazı yerler hızlı sarılmış, bazıları yavaşlatılmış gibi. zaten az sayfalı ama akıcılığından dolayı da çabuk okunuyor.
çocuk istismarını sanki erkek yazarlar daha sinir bozucu /vurucu anlatabiliyor. mutluluk gibi bu kitaptaki kısım da bence öyle.