canım büyükbabamı gördüm dün gece rüyamda. arada görüyorum ve de hatırlıyorum ama bu çok gerçek ve net bir rüyaydı. terk etmiş buraları (evet buraları terk edeli 22 yıl oldu). yurt dışında yaşıyormuş. ona özlemimi dile getirdim gözyaşlarım eşliğinde. "neden burada değilsin, bizi özlemiyor musun?" diye sordum durdum. onu özlüyorum ve olanaksız olduğu halde görmek istiyorum.

ailemde çok zor bir hastalık süreci geçiren ve artık sanırım yaşam uğraşının sonuna gelmiş biri var. son bir aya kadar yaşamdan umudunu kesmemişti ama artık ölümü bekliyor. biz de onun daha fazla acı çekmemesi için ölümünü arzu eder hale geldik. çok ürkütücü ve insanı kendisine yabancılaştıran duygular yaşatıyor ölümün böyle göstere göstere gelişi.

rüyanın etkisiyle büyükbabamı bir şekilde görmüş olmanın sevincinin ve ona olan özlemimin hüznüne karıştığı duygularla uyandığım bu sabahta onunla konuştum. uzun zamandır yormamak adına kuzenlerimden alıyordum haberini ve bu sabah sesini duymak istedim. öyle derinlerden gelen, öyle zayıf gelen bir ses. sesini son kez duyduğum düşüncesiyle doğru dürüst konuşamadım ve ancak "seni seviyorum" diyebildim sanırım.

garip ve zor bir sabah. yazmak sağaltır mı bilmiyorum ama işte şimdi yaptığım bu.