çok güzel yaptığım, pratik ve enfes tatlı.

yillar önce bir gün canım cekti, ablamdan istedim. ablam da her zamanki gibi "bana ne lan git kendin yap! "dedi. canım ablam.

ben de netten tarif buldum oktay usta'dan. sütlü bir tarifti, aldım malzemeleri yaptım gayet de güzel oldu. bir de dediğim gibi toplam 20-30 dk surdugunden yapması da zahmetsiz, tam tembel işi. o günden sonra alışkanlık oldu. sık sık yapmaya başladım.

sonra işe başladım. bir arkadaş evinden sütlaç getiriyordu, birinin eşi borek çörek gönderiyordu ben de helva yapıp getirmeye karar verdim. götürmez olaydım. insanlara kimsenin ölmediğini, sadece helvayı sevdiğimi anlatmaya çalıştım saatlerce. her helva ikram ettiğim "basınız sağ olsun!" diye karşılık verince insanin morali bozuluyor biraz.

neyse helvam bayağı meşhur oldu. hatta çaycı abla durup durup 5 sene önceki helvami ovuyor.

he bir de bir gün eve gittim, dayı ogku hastalanmış sanirsin ölecek. nasıl bir hava var tüm sülalede anlatamam. taa uzak akrabalar ziyarete gelmiş. meger hastalık da ciddi bir şey değilmiş. akdeniz ateşi miydi ne, ayağı şişmiş. ben ameliyat olduğumda kimse de iplemediginden biraz kiskandim. gittim helva yaptim ve hasta ziyaretine goturdum. yengeme "al yenge oğlunun helvası, vaktiniz varken beraber yiyin." dedim. biraz bozuldular ama helva da çok güzel olduğundan karşı koyamadılar tabii. bu da böyle bir animdir.

şahsen ben helvamin arkamdan yapılmasını istemem, sagken yapın da yiyek!