olanları anlayamıyorum ve denemeyi de bıraktım.herşeyin kimin şuçu olduğunu araştırmaktan yorgunum.ben gerçekten çok yorgunum,yarattığım bu yıkımın ortasında yapayalnızım.ve senin bir yerlerde mutlu olman,bunun ihtimali beni huzursuz ediyor.beni bir zamanlar sevdiğine inandığım ya da inandırıldığım insanların beni hala düşünüp düşünmediğini merak ediyorum.ve bana öyle geliyor ki tamamen yalnızım.sizlerin tamamen dışında,düşüncelerinizin uğrayamadığı bir evrende.evet hala kendimden nefret ediyorum ve hayatımın geri kalanıyla ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok.hala hayal kuramıyorum.biblolarım ve tablolarım onarılmaz halde kütüphanemde tek kitabım dahi kalmadı,televizyonum hala çalışmıyor,duvarlarım çatlak ve izlerle dolu.herşey arkasında bir iz bırakmayı beceriyor gibi,duvara fırlatılan nesneler bile.burada,bu evde bitmiş bir hayat görüyorüm,uzun bitmeyen geceler,sinir krizleri,yok etme arzusu,terkediliş,anılar ve anılar.beceriksizce sevme çabalarımız.hatırlamayı deniyorum tüm bunlar bana olmadan önce nerede olduğumu,nereden başladığımızı.bana dönmem gereken yer orası gibi geliyor.biliyor musun hala yazdığım hiçbir şeyin sonunu getiremiyorum,iyi geceler.