geleneksel türk filmlerini kayırma/yaşatma şenliklerimde izlediğim mehmet can mertoğlu filmi. yönetmenin kişiliğine yapılan toyluk yaftalamalarını kabul etmemekle birlikte senaryo yazımında olumsuz eleştirilerimi söylemek isterim. özellikle kore sinemasına has bir tutum olan dram-komedi-absürdizm çorbası kıvamındaki filmlerden kişisel olarak pek hazzetmediğim için filmdeki bu çok katmanlı duygu karmaşasını pek tasvip etmedim.
bazıları filmin matematiğinin eksiksiz olduğunu söyleyedursunlar; bebekle fotoğraf çektiren doktorun yüz ifadeleri olsun, işyerindeki uyuyan insanlar olsun, insanlıktan çıkmış gibi yemek yeme sahnesi olsun (film sonrasında murat kılıç yediği yemekten sonra 3 gün serum aldığını söyledi(!)) filmin temeliyle tamamen tezatlık içindeler. kısaca oyuncu yönetimindeki kalitesizliğe bağlamakla beraber uluslararası seyirciye oynanan popülist bir yöntem olduğunu düşünüyorum. kirli çamaşırların sergilendiği ülke sinemasını çok sevsem de fatih akın'ın cut filminde düştüğü ölçüsüzlük hatasına düşmüş bu filmde.