yine mi? diye sormadan ben söyleyeyim sevgilim, yine ben... şımartılmak ve mutlu olmak bu dünyada ki en büyük hakkın... sanki seni şımartmadığım, seni mutlu edemediğim her saniye, her dakika, her saat kendi vicdan mahkemem de kendime müebbet hapis cezası veriyorum. infazımı çektiğim yer ise göz kapakların... işte sen sevgilim bu dünyada ki her iyi şeyi hak eden nadir insanlardansın... en çığlık çığlığa, boğazıma kadar yalnız olduğum dönemler de tanrı'nın bir lütfu olarak bana geldin adeta... oysa ki, bedenim ve duygularım o kadar alışmış ki yalnızlığa seni mutlu edebilmek için elim ayağıma dolaşıyor iki satır bir şey yazamıyorum... o mis teninin kokusu geldikçe burnuma miraca yukseliyorum sanki.. oyle mutluluk verici, öyle huzur verici... kadınım senden ayrı olarak geçirdiğim her dakika bana zindan gibi geliyor, öyle bir tutukluluk sevdalısıyım göz kapaklarına... ağırlaştırılmış müebbet infaz hükmünü okuduğunda kalbim evrenin tüm katmanlarını delik deşik edip geçtim sanki uzay boşluğuna... ayağımın yerden kesilmesi ne ki? bana erim dediğin o ilk an gözlerinin içine girip hiç çıkmayasım geldi, öyle bir mutluluk, öyle bir güzellik... her gün sana bunları yazmaya devam edeceğim kadinim, çünkü sen benim şükür sebebimsin... her gün yazacağım ki, her an okuyup mutlu olabilesin... olur ya bir gün daha fazla mutlu etmeyi unuturum sevgilim, bu satırlar da özür mahiyetinde bir hediye olsun... göz kapaklarinda ağırlaştırılmış müebbet infazı yiyen bir sevdalı....

gelecekteki kişiye...