çok güzel yaptığım eylem. ben yalanı hiç sevmem, bana söylendiğinde kendimi aptal yerine konmuş gibi hissederim çünkü, ve aptal yerine konmayı kaldıramam. ilişkilerimde bana yalan söyleyen birisini farkedersem eğer anında koparırım bütün ipleri. bu en yakın arkadaşım da oldu sevgilimde. ve bugüne kadar hiç pişmanlık duymadım, kendime olan saygım herhangi birine duyduğum saygıdan fazla oldu çünkü hep. ikinci bir şans da vermedim kimseye, birisi benim için bittiyse bitmiştir çünkü. ikinci bir şans da istemedim kimseden. başka birini tanımaya çalışırken şunu düşünürüm hep; kendimi ne kadar tanıyorum. kendimi bile tam anlamıyla tanıdığımı düşünmezken, insanlar hakkında kesin kararlar vermemeye çalışıyorum. insanın ömrünün tam olarak ancak kendisini tanımaya yeteceğini düşündüğüm için, ve ucundan da olsa tanınmayı bekleyen bir dünya insan varken geçmişte yaşamayı sevmiyorum.