gözlerim en az benim kadar yalnız ve mutsuz insanlar arıyor hep. sindiğim köşeden öyle izliyorum insanları, avının korkusunun tadını alan vahşi hayvanlar gibi insanların mutsuzluklarının tadını almaya çalışıyorum.
o kimseyle konuşmayan, tıpkı benim gibi, ve ara sıra gördüğüm kızın yanına gidip kara deliğime çekmek istiyorum onu.
beraber mutsuz ve karamsar olabileceğim birileri olsun istiyorum, yüzü gülen, herkesle konuşan ve çok arkadaşı olan insanlardan koşarak uzaklaşıyorum.
kimsenin mutluluğunu kaldıramazmışım gibi.
ben kimseye gidemiyorum ya, keşke biri bana gelse diyorum. gelmeyeceğinden artık emin olduğum birini yine de bekliyorum. yarı karanlık sokaklarda olmayan birinin hayaliyle sevdiğimiz şarkıları mırıldanarak yürüyorum.